Reinaldo Arenas

Ο Reinaldo Arenas (1943-1990) ήταν Κουβανός ποιητής, μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας.

 Γεννήθηκε στην κουβανέζικη επαρχία σε ένα σχετικά συντηρητικό περιβάλλον. Η κλίση του προς τη λογοτεχνία και την ποίηση φάνηκε από τα σχολικά του χρόνια, η οικογένειά του, όμως, δεν αντιμετώπισε το γεγονός αυτό ευνοϊκά. Την κύρια παρότρυνση για ενασχόληση με τη συγγραφή τού την έδωσε ο υπεύθυνος της Εθνικής Βιβλιοθήκης όταν ο Reinaldo δούλευε εκεί, ενώ παράλληλα σπούδαζε φιλοσοφία και λογοτεχνία.

 Παρά την αρχική στάση του υπέρ της επανάστασης του ’59, σύντομα ήρθε αντιμέτωπος με την κομμουνιστική παράταξη κυρίως λόγω της ομοφυλοφιλίας του. Πιο συγκεκριμένα, το 1973 φυλακίστηκε με την κατηγορία της «ιδεολογικής απόκλισης». Το 1976, υπό την απειλή του θανάτου, αναγκάστηκε να αποκηρύξει το έργο του και αφέθηκε ελεύθερος.

 Το 1987 διαγνώστηκε με AIDS και τρία χρόνια αργότερα αυτοκτόνησε παίρνοντας υπερβολική δόση ναρκωτικών και αλκοόλ.

 Σημαντικότερα έργα του:  El mundo alucinante (Hallucinations), Otra vez el mar (Farewell to the sea), El color del verano (The colour of summer), Antes que anochezca (Before Night Falls)                                                                                                                                                                                                                                                                                    

  Η αυτοβιογραφία του (Before Night Falls) ήταν στη λίστα με τα δέκα καλύτερα βιβλία του 1993 σύμφωνα με τη New York Times, ενώ το 2000 γυρίστηκε σε ταινία από τον Julian Schnabel με το ρόλο του Reinaldo Arenas στο Javier Bardem.

VIEJO NIÑO (Reinaldo Arenas)

VIEJO NIÑO


Yo soy ese niño de cara redonda y sucia

que en cada esquina os molesta con su

can you spend one quarter.

Yo soy ese niño de cara sucia

-sin duda inoportuno –

que de lejos contempla los carruajes

donde otros niños emiten risas y saltos considerables

Yo soy ese niño desagradable

-sin duda inoportuno-

de cara redonda y sucia

que ante los grandes faroles

o bajo las grandes damas también iluminadas

o ante las niñas que parecen levitar

proyecta el insulto de su cara redonda y sucia


Yo soy ese airado y solo niño de siempre

que os lanza el insulto del solo niño de siempre

y os advierte:

si hipócritamente me acariciáis la cabeza

aprovecharé la ocasión para levantarles la cartera

Yo soy ese niño de siempre

ante el panorama del inminente espanto,

de la inminente lepra, del inminente piojo,

del delito o del crimen inminentes

Yo soy ese niño repulsivo que improvisa una cama

con cartones viejos y espera

seguro que venga usted a hacerle compañía.

ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ

Είμαι εκείνο το παιδί με το στρογγυλό βρώμικο πρόσωπο

που σε κάθε γωνία σε ενοχλεί ζητώντας σου

να του δώσεις χρήματα

Είμαι εκείνο το παιδί με το βρώμικο πρόσωπο

-αναμφίβολα ανεπιθύμητο-

που από μακριά κοιτάζει τις άμαξες

στις οποίες τα άλλα παιδιά γελούν και χοροπηδούν

Είμαι εκείνο το αντιπαθές παιδί

-απόλυτα ανεπιθύμητο-

με το στρογγυλό βρώμικο πρόσωπο

που πριν από τα τεράστια φώτα του δρόμου

ή κάτω από τις μεγάλες κυρίες που είναι επίσης φωτισμένες

ή μπροστά από τα μικρά κορίτσια που φαίνονται να αιωρούνται

προβάλλει το προσβλητικό βρώμικο πρόσωπό του

Είμαι εκείνο το θυμωμένο και μοναχικό παιδί του πάντοτε

που σου πετάει την προσβολή εκείνου του θυμωμένου παιδιού του πάντοτε

και σε  προειδοποιεί:

αν με υποκρισία με χτυπούσες ελαφρά στο κεφάλι

θα εκμεταλλευόμουνα την ευκαιρία να κλέψω το πορτοφόλι σου

Είμαι εκείνο το παιδί του πάντοτε

πριν από το πανόραμα του επικείμενου τρόμου,

της επικείμενης λέπρας, των επικείμενων ψύλλων,

των προσβολών και του επικείμενου εγκλήματος

Είμαι εκείνο το αποκρουστικό παιδί που φτιάχνει κρεβάτι

από ένα παλιό χαρτόκουτο και περιμένει

σίγουρο ότι θα μου κάνεις παρέα

Επαναστατική μουσική στις Φιλιππίνες

http://www.youtube.com/watch?v=OtLWCY8O0us

Από τα επαναστατικά τραγούδια του Katipunan στα τραγούδια του Νέου Φιλιππινέζικου Στρατού, η φιλιππινέζικη επαναστατική μουσική ασχολείται με την φτώχεια, την καταπίεση όσο και με τον αντι-ιμπεριαλισμό και την ελευθερία.Ένα τυπικό παράδειγμα αποτελεί κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής εποχής το τραγούδι του Jose de Jesus που ονομάζεται ''Bayan Ko'' (οι άνθρωποί μου) μέσα από το οποίο ζητά απολύτρωση του έθνους από  την καταπίεση κυρίως της αποικιοκρατίας αλλα και απο το καθεστώς του Marcos.

Τι είναι η ποίηση διαμαρτυρίας

Με τον όρο ποίηση διαμαρτυρίας εννοούμε την ποίηση που επιδιώκει την ανατροπή των κατεστημένων αξιών και ιδεωδών, ειδικά όσων σχετίζονται με την άσκηση εξουσίας. Χαρακτηριστικά θέματα που διαπραγματεύονται  είναι η κοινωνική αδικία,  η κατάχρηση εξουσίας, ο πόλεμος, ο σεξισμός, η ομοφοβία.  Η ποίηση διαμαρτυρίας συχνά στοχεύει στο να σοκάρει τους αναγνώστες της και να τους ενθαρρύνει στο  να αναλάβουν πολιτική δράση αναδεικνύει θέματα ταμπού, χρησιμοποιεί συχνά αντισυμβατική και  υβριστική γλώσσα, κριτικάρει τις στερεοτυπικλες αντιλήψεις και καταπατά τις ποιητικές συμβάσεις. 

http://writinghood.com/online-writing/on-the-discourse-of-poetry-of-protest/

Carlos Drummond de Andrade Οι ώμοι σου στηρίζουν τον κόσμο

http://mahmag.org/blog/2010/11/13/%E2%80%9Cyour-shoulders-hold-up-the-world/

“YOUR SHOULDERS HOLD UP THE WORLD
—Carlos Drummond de Andrade

A time comes when you no longer can say: my God.
A time of total cleaning up.
A time when you no longer can say: my love.
Because love proved useless.
And the eyes don’t cry.
And the hands do only rough work.
And the heart is dry.

Women knock at your door in vain, you won’t open.
You remain alone, the light turned off,
and your enormous eyes shine in the dark.
It is obvious you no longer know how to suffer.
And you want nothing from your friends.
Who cares if old age comes, what is old age?
Your shoulders are holding up the world
and it’s lighter than a child’s hand.
Wars, famine, family fights inside buildings
prove only that life goes on
and not everybody has freed himself yet.
Some (the delicate ones) judging the spectacle cruel
will prefer to die.
A time comes when death doesn’t help.
A time comes when life is an order.
Just life, without any escapes.”

Έρχεται μια εποχή που δε μπορείς να πεις πια: Θεέ μου
Ο καιρός της ολοκληρωτικής εκκαθάρισης.
μια εποχή που δε μπορείς να πεις πια: Αγάπη μου
γιατί η αγάπη αποδείχτηκε άχρηστη
και τα μάτια δεν κλαίνε
και τα χέρια κάνουν μόνο σκληρές δουλειές
και η καρδιά είναι στεγνή.
Οι γυναίκες χτυπάνε την πόρτα σου εις μάτην, δεν ανοίγεις.
Μένεις μόνος σου με σβηστό το φως
και τα τεράστια μάτια σου λάμπουν στο σκοτάδι.


Είναι σαφές ότι δεν ξέρεις πια πώς να υποφέρεις.
και δε θες τίποτα από τους φίλους σου.
Ποιος νοιάζεται αν έρθουν τα γεράματα, τί είναι τα γεράματα;

Οι ώμοι σου στηρίζουν τον κόσμο
κι είναι πιο ελαφρός από το χέρι ενός παιδιού.
Οι πόλεμοι, η πείνα, οι οικογενειακοί καυγάδες μέσα στα κτίρια
αποδεικνύουν ότι η ζωή συνεχίζεται
κι ότι δεν έχουν όλοι ακόμα απελευθερωθεί.
Μερικοί (οι ευαίσθητοι) που βρίσκουν ότι το θέαμα είναι σκληρό
θα προτιμήσουν να πεθάνουν.
Έρχεται η ώρα που ο θάνατος δε βοηθάει.
Η ώρα που η ζωή είναι εντολή.
Μόνο η ζωή, χωρίς φυγές.